Eerdere delen van deze blogserie over vrouwelijke componisten: #1 | #2 | #3 | #4 | #5
De inzichten in dit artikel zijn ontleend aan een publicatie uit 2018 in het International Journal of Arts Management, “An international perspective on managing career as a woman composer”, geschreven door Sophie Hennekam, Dawn Bennett, Sally Macarthur, Cat Hope en Talisha Goh.
Iedereen weet dat doorbreken als componist geen sinecure is. Recent onderzoek werpt licht op de barrières waarmee specifiek vrouwelijke componisten te maken krijgen wanneer ze hun naam proberen te vestigen. Hierbij kwam het belang van netwerken en connecties, die dan weer in verband worden gebracht met iemands sociaal kapitaal. En het bevestigt wat we eigenlijk al heel lang weten: elk verhaal van doorbreken is een verhaal van via-via-via.
Het werven van compositieopdrachten wordt in het onderzoek vaak beschreven als ondoorzichtig en inconsistent, waardoor sommige respondenten het gevoel hadden eigenlijk niet goed voorbereid te zijn op het effectief zoeken naar werk voor composities. Zo benoemde een geïnterviewde het proces van erkenning krijgen “als componist “mysterieus” en op de een of andere manier organisch, “iets wat niet helemaal te kiezen is”.
Bovendien werden de componisten belemmerd door de zeer competitieve aard van het vak, gekoppeld aan onder meer een gebrek aan sociaal kapitaal. Ook een gebrek aan zelfvertrouwen kwam in verschillende gevallen naar voren als een persoonlijke belemmering, een persoonskenmerk dat bovendien sterk ge-genderd is. Geïnterviewden waren zich uiteraard al bewust van die concurrentie voordat ze aan hun carrière begonnen, maar ze gaven blijk van vastberadenheid, veerkracht en de bereidheid om kansen te grijpen. Ondanks de moeilijkheden waren ze immers gepassioneerd over hun werk, waarbij muziek voor velen van jongs af aan een primaire focus was. Ze beschreven zelfs dat ze het volhielden vanwege wat ze noemden een roeping om in de muziek te werken.
Bram Faber 