De inzichten in dit artikel zijn ontleend aan een publicatie uit 2017 in Work, Employment and Society, “Moral economy, intermediaries and intensified competition in the labour market for function musicians”, geschreven door Charles Umney.
In dit laatste artikel bekijken we hoe de relatie tussen muzikanten, bandleiders en agenten in de loop der jaren is veranderd.
Volgens Umney heeft een daling van de vraag naar gelegenheidsformaties de relaties tussen bandleiders en muzikanten meer gespannen gemaakt. Het is moeilijker om aan de prijsverwachtingen te voldoen en betaald te krijgen wat je waard bent als er minder vraag is naar live muziek. Daarnaast is er naar verluidt een toestroom van jonge musici die de arbeidsmarkt overspoelen.
In die arbeidsmarkt hebben tussenpersonen een belangrijkere rol verworven. De opkomst van de platformeconomie is hier ook debet aan. Het stuk uit de taart dat tussenpersonen voor zichzelf reserveren is niet onaanzienlijk. Maar doordat die tussenpersonen tegelijkertijd de sleutelbewaarders zijn die toegang verschaffen tot de markt, is een race to the bottom eigenlijk onafwendbaar.
Daarnaast blijkt dat er steeds minder transparante besluiten worden genomen door die tussenpersonen. Zo kunnen ze een vast bedrag voor bandleiders inhouden, voordat ze apart onderhandelen met klanten. Vervolgens houden ze het verschil.
Alsof je geblinddoekt en geboeid probeert te onderhandelen over je gage.
Bram Faber 