NOSop3 is een wonderlijke tak van de Nederlandse Omroepstichting, die zich ten doel heeft gesteld om een jongere doelgroep aan te spreken. Aangezien het fenomeen in 2017 tien jaar bestaat, is er alle reden om nu eens te kijken wat die NOSop3 nu precies is. Daar blijkt toch moeilijk de vinger op te leggen.
Even de nu.nl– of NOS-app op de telefoon checken, scrollen door de Facebook-tijdlijn: voor heel veel mensen is het verrichten van deze handelingen dagelijkse vaste routineprik, zowel thuis als onderweg en ‘op de zaak’. Van het verrichten van deze handelingen wordt door deze en gene van alles van gevonden: het is goed om te doen want het houdt je scherp, of het is juist slecht om te doen want je gunt je hersenen geen rust, enzovoorts.
De redenen waarom de (sociale) media op zo’n grote schaal geraadpleegd worden blijven in dit soort fijne ja-neediscussies meestal niet getoucheerd. Het blijft meestal bij de nietszeggende constatering dat het een oppervlakkige bezigheid is. Maar is dat nou echt alles? Hoog tijd om op onderzoek uit te gaan.
De NOS-journaalspecials waarmee de kijker begin januari om de oren werd geslagen waren bij vlagen indrukwekkend en gaven een waanzinnig inkijkje in de dagelijkse beslommeringen van ’s lands oudste nieuwsnetwerk. De ijverige redactie van de Omroepstichting deed geen moeite om haar trots te verhullen, en maakte tussen alle heisa door ook nog van de gelegenheid gebruik om zichzelf uitgebreid te feliciteren.
Iedereen die jarig is heeft natuurlijk het recht om een goed feestje te vieren. Maar in hoeverre sluit de Omroepstichting nog aan bij haar oorspronkelijke doelstellingen, en in hoeverre kijken we eigenlijk nog naar een nieuwsbulletin als we naar het NOS-journaal kijken?
Bram Faber